بازگشت
از حقایق پرده پوشی تا بکی ؟!!!
قیوم بشیر قیوم بشیر

ملبورن – استرالیا

ششم سپتامبر 2011

 

اخیرآ شبکهء خبر تلویزیون دولتی ایران گفتگویی  داشت با محترم فضل الرحمن اوریا ژورنالیست شناخته شده و کارشناس مسایل سیاسی در افغانستان و منطقه که بصورت زنده از آن تلویزیون پخش شد. اما نکتهء مورد بحث  و تآمل برخورد ناشایست  مجری تلویزیون است که پس از تقریبآ دو دقیقه از آغاز مصاحبه  در حالیکه با سخنان سرتاسر نیش دار و در عین حال واقعی آقای اوریا مواجه میشود و باوجود اینکه  هنوز سخنان آقای اوریا خاتمه نپذیرفته بود با کمال پررویی و برخلاف تمام پرنسیب های  خبرنگاری اقدام به سانسور و قطع سخنان ایشان نموده و به این گفتگو خاتمه می بخشد. و با این اقدام شنیع و غیر اخلاقی نه تنها به شخص کارشناس توهین می نماید ، بلکه به موقف خود و همچنین آبروی نظام جمهوری اسلامی ایران لطمه می زند ، زیرا با این عمل خویش به جامعهء بین المللی ثابت ساخت که حتی خبرنگاران در جو نامساعد سیاسی اجتماعی بسر می برند که ناگزیر اند جهت خوشنودی اربابان زر و زور پا روی همه ارزش های انسانی بگذارند.                                                                                                       

بد نیست قسمت هایی از این گفتگو را به خوانش بگیریم :

مجری : در نشست جبههء وحدت ملی برای ایجاد مخالفت با ایجاد پایگاه های نظامی دائمی امریکا ، اعدم شد که افغانستان به جای توافق امنیتی با امریکا به جلب همکاری با کشور های همسایه ء منطقه روی بیاورد، ارزیابی شما از نقش کشورهای منطقه درثبات افغانستان چیست ؟

کارشناس : در شرایط کنونی جهان به یک دهکدهء کوچکی تبدیل شده و افغانستان ، در این دهکده یک خانهء کوچکی است . کشور های همسایهء ما، هیچ وقت نخواسته اند و بازهم نمی خواهند – از جمله ایران و پاکستان – که در افغانستان دموکراسی وجود داشته باشد ، در افغانستان نظام مردم سالار وجود داشته باشد، در افغانستان نظام وحاکمیت مردمی وجود داشته باشد. ایران و پاکستان در شرایط کنونی علاقه مند هستند که جنگ وبی ثباتی باشد و ایران در طول ده سال گذشته و حتی سی سال گذشته ، در امور داخلی افغانستان مداخلات تخریبی داشته است. روی همین علت کشور های همسایه ما از جمله ایران و افغانستان ( منظورش پاکستان بوده ) در تأمین صلح و امنیت در افغانستان نمی تواند سهمی داشته باشند.                           

در اینجا مجری از ادامهء صحبت کارشناس جلوگیری نموده و چنین ادامه می دهد:

    مجری : البته آقای فضل الرحمن اوریا ، این نظر شماست که دارید مطرح می کنید ، البته در بارهء پاکستان درست می فرمایید ، ولی در بارهء ایران با شما، من موافق نیستم . آقای حامد کرزای رئیس جمهور افغانستان ، اخیرا به سفر دو روزه به عربستان رفت ، این سفر با چه اهدافی فکر می کنید که صورت گرفته ؟                                                                       

آقای اوریا که یک کارشناس کارکشته و با تجربه می باشد قبل از اینکه به سوال دوم خبرنگار پاسخ ارائه دهد ، بحث قبلی خود را دنبال نموده و چنین می افزاید:                                     

کارشناس : ما در مورد ایران نظر شما را محترم می شماریم ، ایران با هیچکدام از کشور های همسایه مناسبات دوستانه نداشته و ندارد و ایران یگانه کشوری است در دنیا که در حالت انزوا و بحران عمیقی به سر می برد، و ایران در طول ده سال گذشته ...                                     

ولی با وجود اینکه سخنان کارشناس به پایان نرسیده  و هنوز به سوال دوم  خبرنگار جواب نداده بود ، مجری با سراسیمه گی کامل صحبت های آقای اوریا را قطع نموده و اینچنین از صحبت های ایشان جلوگیری می کند:                                                                          

مجری : گفتگوی من بود با فضل الرحمن اوریا کارشناس مسائل سیاسی در کابل که به صورت زنده و مستقیم از شبکهء خبر در حال پخش است .                                                          

بد نیست قبل از اینکه به ادامه بحث دراین مورد بپردازیم اشاره ای کنیم به سراسیمه گی خبرنگار که در بخش آخر صحبتش به وضاحت دیده میشود. در شروع او گفت :                     

گفتگوی من بود .... ولی در پایان اضافه نمود در حال پخش است، در صورتیکه دیگر در حال پخش نبود و صحبت های وی را قطع نموده بودند.                                                          

وجود این تناقص در سخنان او نشاندهندهء آنست که به احتمال زیاد این نخستین تجربهء تلخ و واقعی است که وی با آن مواجه شده است و بدون شک با غضب مسئولین امور نیز مقابل خواهد شد.                                                                                                                     

از این ها که بگذریم می بینیم که آقای خبرنگار نه تنها متوجه موقعیت خود نشده ، بلکه احساس میکند که بدور میز گردی نشسته است و یکی از صاحب نظرانی است که به بحث در مسایل مهم می پردازد و چنانچه جو گفتگو را به بحث مبدل ساخته و در مقام رد سخنان شخص مصاحبه شونده قرار می گیرد ، در حالیکه وظیفهء یک خبرنگار اعلام واقعیت های عینی جامعه است ، خواه به نفع نظام حاکمیت باشد و خواه بر خلاف آن . اگر این جرئت را در خود می بیند باید از حقایق پرده پوشی ننموده و اگر چنین جرئتی ندارد ، بهتر است به دنبال شغلی دیگری برود که در توانش باشد، چون یکی از وظایف  خبرنگاری حقیقت یابی و حقیقت گویی می باشد . اما با کمال تأسف دیدیم که مجری تلویزیون ایران با برخورد ناشایست و در واقع غیر ادبی خود با بی حرمتی تمام سخنان کارشناس را قطع نمود ، در حالیکه می توانست با تحمل واقعیت ها لااقل بینی خمیری هم برای خود میساخت و هم برای اربابان خویش ، تا جهان بیرونی که  هر لحظه بدنبال بدست آوردن نقطه ضعف هایی حاکمین تهران دقیقه شماری می کنند می دانستند که در میان دولتمردان ایران نیز به آزادی بیان احترام می گذارند وبه ارزش های معنوی بشری ارج می نهند .                                                                                                              

گذشته از اینها اشتباهء دیگری که وی مرتکب شد ، از یکطرف به صف آرایی در مقابل کارشناس پرداخت و از طرف  دیگر مهر تأیید به بخشی از سخنان وی زده و شخصآ در مقابل پاکستان موضع گرفت ، چنانچه او موافقت خودش را در مورد پاکستان بیان داشت ، در حالیکه می بایست بجای این حرکت ، می گذاشت تا کارشناس بحث خود را به پایان ببرد.                    

نکتهء جالب دیگری  که در این گفتگو به آن برخوردیم جملاتی است که خبرنگار تلویزیون به آقای اوریا گفت . او در رد صحبت های آقای اوریا علاوه می کند که این نظر شماست که دارید مطرح می کنید و ...                                                                                                 

 از این طرز صحبت چنین برداشت می شود که وی انتظار داشت تا آقای اوریا به نیابت از کسی دیگری به گفتگو بنشیند و بر وفق مراد ایشان صحبت نماید!!!                                           

با تأسف باید اذعان داشت که این یک امر مسلم و غیر قابل انکار در روش مقامات جمهوری اسلامی ایران می باشد که به طرق مختلف تلاش می ورزند تا پشتیبانانی برای خویش در هر گوشه وکنار جهان و از هر قشری در جامعه پیدا نمایند. بد نیست به موضوعی که اینجانب شخصآ در سال 1989 میلادی بدان برخوردم اشاره ای بنمایم . من در آن زمان در شهر پشاور پاکستان مسئولیت فرهنگی شورای ولایتی کابل ، مربوط حرکت اسلامی افغانستان را بعهده داشتم و در آن وقت فامیلم در شهر مشهد مقدس بسر می بردند ، چون تصمیم گرفتم که ایشان را نیز نزد خودم به پاکستان بیاورم ، ناگزیر روانهء ایران شدم. مسئول دفتر سپاهء پاسداران ایران در مشهد مقدس که توسط کنسولگری ایران در پشاور از ورود من به شهر مشهد اطلاع یافته بود ، مرا به دفترش دعوت کرد و ضمن خوش آمد گویی پیشنهاد عجیبی برایم کرد و از من خواست تا با ایشان همکاری نمایم !!!                                                                          

آری ! او برایم گفت که شما که در شهر پشاور زنده گی می کنید ، ما حاضریم که منزلی برای شما در آن شهر بگیریم و شما در مقابل با برادران همکاری کنید. شنیدن این پیشنهاد برایم از مرمی تفنگ یک روس بدتر بود ، زیرا چه همکاری من میتوانستم با ایشان انجام دهم ، جزء آنکه به کشور و مردمم خیانت نمایم ، یعنی آدم فروشی کنم!!!                                           

در حالیکه بیش از حد ناراحت شده بودم ، به وی که متأسفانه اسمش را بخاطر ندارم گفتم : شما لطف دارید برادر ... ، درست است که ما پیوند لسانی ، فرهنگی و مذهبی داریم ، ولی من تبعهء افغانستانم  و بدون شک چنین توقعی را نباید از من داشته باشید، البته این موضوع باعث شد که من نتوانم برای همسر و فرزاندانم اجازهء خروج بگیرم و در حالیکه پاسپورت داشتیم و ویزای پاکستان را نیز گرفته بودم به شهر زاهدان رفتیم و آنجا با هزار بدبختی مؤفق شدیم اجازهء خروج از ایران را بگیریم . من همیشه طی دو دههء گذشته  به واقعیت های عینی جامعه که در ایران می گذرد  اشاره داشتم و از سیاست های دو پهلوی آنکشور در قبال افغانستان و مردم آن انتقاد نموده ام ، زیرا وظیفهء ژورنالیستی بمن حکم میکند تا از حقایق چشم پوشی ننمایم، چنانچه آقای اوریا نیز همین کار را انجام داد. پس در نتیجه اگر این شخص کارشناس یعنی آقای اوریا طی صحبتش با تلویزیون ایران ، طوری صحبت میکرد که به مزاج ایشان خوش میخورد ، بدون شک نه تنها صحبتش را در دقایق نخست سانسور و قطع نمی کردند ، بلکه هفتهء دو سه بار برایش وقت صحبت می دادند و بدوش شک تحایفی  نیز تقدیم ایشان مینمودند و بسا امتیازات دیگر.                                                                                                        

در اخیر از محترم فضل الرحمن اوریا ،ژورنالیست ورزیده و مبصرآگاهء سیاسی کشور که با نگرش و بینش واقعگرایانه به بیان واقعیت ها پرداختند اظهار سپاس و امتنان نموده و مؤفقیت و کامگاری ایشان را خواهانم.                      


September 7th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
بیانات، پیامها و گزارشها